Het is zo ver!!!

Met enige trots heet ik je van harte welkom op m’n blog site, joehoe!! Je gaat hier geregeld nieuwe artikelen vinden, en als je graag op de hoogte gehouden wordt wanneer dat gebeurd, dan mag je hier op de pagina je naam en email adres achterlaten. Schrijven… ik heb ontdekt dat ik dat heel graag deed terwijl ik aan het herstellen was van m’n burnout in 2013. M’n coach gaf me opdrachten en mijn manier om daarmee aan de slag te gaan was schrijven… soms met veel goesting, dikwijls heel moeilijk en met tranen van geluk of ellende! Het werd een trouwe bondgenoot, mijn reddingsboei… Heel graag deel ik met je wat ik toen geschreven heb over zelfzorg, omdat ik het zo ontzettend belangrijk vind en omdat ik vermoed dat dat iets is wat bij jou onderaan de prioriteitenlijst staat of stond… Laat je verbeelding werken… ik neem je mee naar het museum van de zelfzorg, jij bent de bezoeker. Bij het binnenkomen van het museum krijgen diegenen die willen een hoofdtelefoon om het traject begeleid te kunnen doorwandelen. Er wordt hen gevraagd hun voornaam in te toetsen op het mini-tabletje dat ze meekrijgen met de hoofdtelefoon. Je komt binnen in een donkere kamer, met links een deur, en rechts een deur. Er is weinig verlichting, juist genoeg om de deuropening waar te nemen. Voor je tegen de muur hangt in het groot deze tekst: Welke deur is de juiste deur? Welke weg is de juiste weg? Niemand zegt je welke deur te kiezen, of welke de juiste is, je bent vrij om te kiezen. De museumtoer begint hier, in dit donkere kamertje. Op het moment dat je door een deur loopt, begint de stem in de hoofdtelefoon te praten, en wordt het iets lichter in de omgeving. “Dag Jan, Hilde, Kristel, Paul, Ann, Henny, Astrid, Wouter, Ilse, Hilda, Martha, Ana, Yasmina, Axelle, Nadja, Silvia, Isabel, Ricardo, Javier, Marie, Inge, Linda, Mitsy, Ingrid, Liesbeth, … Welkom op de route van de zelfzorg! Dít had je heel waarschijnlijk niet verwacht, toch? Maar ik nodig je uit om je te laten onderdompelen in de schat aller schatten, namelijk, de route van de zelfzorg. Deze route begint bij het besef dat je ergens in het verleden, lang geleden of nog maar recent, de verkeerde deur hebt opengedaan en dus niet echt de juiste richting bent ingeslagen, meestal onbewust. “If nothing goes right, turn left” ☺. Dit besef moet er komen, of er ineens zijn, vooraleer je deze route  kan gaan bewandelen, bewust, met de wil om eindelijk voor jezelf te gaan kiezen. Maar wát is nu zelfzorg? De idee van je door deze route te laten wandelen is niet om je één van de vele theorieën voor te schotelen waar al zoveel mensen over geschreven en gesproken hebben, namelijk, over wat je allemaal mag doen en laten om je beter te voelen. Neen, ik wil je enkel laten delen in mijn route van de ontdekking van zelfzorg én de magie ervan.

We komen aan in de zaal van de stilte. Zelfzorg begint met een beslissing nemen: beslissen voor jezelf dat je je beter wíl voelen. Hoe? Stilvallen… En ik weet dat dit niet evident is als het allemaal chaos is in je hoofd. Ik nodig je uit om plaats te nemen in één van de gemakkelijke zetels die hier staan en laat je maar lekker achteruit zakken … Stilvallen.. zet je gsm op stil en ga bij jezelf zitten. Gewoon bij jezelf vertoeven. Wat enorm helpt is om niet naast jezelf te gaan zitten, maar kruip in een helikopter of luchtballon en overschouw jezelf, met alles wat je voelt en denkt dat je bent op dat moment. Weet dat jij, ok bent, heel ok zelfs, ook al vind je dat er van alles aan scheelt. Troost je, je bent heus niet de enige. En moest je nu denken van, shit man, ik kan niet eens stilvallen want m`n gedachten maken bokkensprongen en ik verlies m´n aandacht de hele tijd, … Ook dat is ok. Denk maar niet van in het begin dat stilvallen niks voor jou is, dit is eveneens een gewoonte die je kunt aankweken, net zoals een chocolaatje eten bij de koffie na het middagmaal. Wat wil ik écht in m’n leven, wat maakt mij gelukkig? Wat zijn jouw grenzen? Heb je überhaupt grenzen? Je mag verder wandelen. Je zult merken dat de grond onder je voeten begint te denderen, te daveren! Wat is jouw houvast? Als je teveel geeft aan anderen schiet er niks meer over voor jezelf. Dat is toch te gek voor woorden!! Als je dit bij iemand anders ziet gebeuren zeg je van, “stop vriend”, je bent fout bezig. Maar bij onszelf bestaat het risico dat we dit zelfde gedrag gewoon niet zien! Waarom zijn we zo streng voor ons zelf en zo mild voor een ander? Niemand verlangt, of mag van jou verlangen, dat je roofbreuk pleegt op jezelf, dat je jezelf geweld aandoet! Zelfzorg is tot het besluit komen dat je wil veranderen en dat je dit omzet in daden. Effectief, het komt niet vanzelf en het zit blijkbaar niet in je genen. Je weet ook wat je wil veranderen, en je focust. En als je het nog niet weet is dat ook niet erg, dit is ook ok. Stap voor stap gaan hé, niet in bokkensprongen zoals je gedachten van daarstraks. Stap voor stap. Barcelona en Madrid zijn ook niet op 1 dag gebouwd en kijk eens hoe magnifiek en heerlijk die steden zijn om in te vertoeven?! Je beslist om positief de dag te beginnen, je beslist om te zoeken naar hoe je de wil naar daad kan omzetten, en gaandeweg beslis je om negatieve gedachten  uit je hoofd te kieperen, je beslist om niet meteen “ja” te zeggen als je iets gevraagd wordt, je leert om “neen” te zeggen, je beslist om je dag anders in te delen, je beslist om te gaan wandelen, of fietsen, of breien, of yoga te beginnen, of een kookboek te gaan kopen en iets nieuws te proberen, je beslist om afstand te nemen van mensen die je geen goed doen, je beslist om hetgeen je voelt toe te laten,… “wat doet dit met me en wat ga ik met dit gevoel doen?”. Je bént niet droevig, je voelt je droevig. Je bént niet leeg, je voelt je leeg. Emoties zijn maar emoties, ze komen en gaan, dus laat ze niet de bovenhand krijgen. Je emotie is een richtingaanwijzer of alarmbel naar “beter”, maar geen eindpunt. Koop boeken, lees, lees het leven van mensen die grote dingen deden voor de mensheid, ga lezen wat je nog nooit gelezen hebt, gun jezelf quality-time met jezelf, geniet van een kopje koffie of een glaasje wijn met een boek op een terrasje, of ga met mensen praten die al langer op deze route zitten. Het kan eender wat zijn dat jou dichter bij jezelf brengt, en weet dat vertrouwen de sleutel is tot zelfzorg. Gun jezelf dat “whaawh-gevoel” en weet dat deze “whaawh” niet enkel een gevoel is maar een levenshouding kan zijn.

Zelfzorg waaraan gebouwd wordt geeft je vertrouwen. Vertrouwen dat uiteindelijk alles goed komt, want dat is ook zo. Vertrouwen in het leven verruimt je horizon, geeft je het gevoel van te willen springen, doet je het venster openen en diep inademen, geeft je energie, doet negatieve gevoelens verdwijnen, verstevigt je fundamenten, haalt  opnieuw je dromen onder het stof vandaan, doet angst verdwijnen. Maar je moet het willen. Vertrouwen is een keuze zonder instant bewijzen te willen zien. Instant oplossingen vind je niet terug op de route van de zelfzorg. Angst is een zeer trouwe bondgenoot van mensen die zich niet goed in hun vel voelen. Amaaaaiiii, wat een respect hebben wij voor angst, niet normaal zeg! Angst om eens iets anders te doen dan wat we gewoon zijn, het kan zoveel zijn… angst om van job te veranderen, angst om neen te zeggen, angst om je dromen uit te voeren, angst om mensen te vertrouwen, angst om mensen teleur te stellen, angst om een belachelijk figuur te slaan, angst om te verliezen, angst om stil te vallen, angst om oud te worden, angst om te springen, angst om de controle te verliezen over ons leven… Enzovoort!

Maar angst is de slechtste raadgever die er bestaat als we het hebben over de kwesties van het hart. Angst houd je in bedwang, angst verlamt, angst beschermt het vertrouwde, angst doet dromen afbrokkelen tot je jezelf niet eens meer herinnert dat je ze had! Angst ontneemt je alle groeimogelijkheden. Angst doet je van jezelf vervreemden. Angst moet een kopje kleiner gemaakt worden, door vertrouwen! We komen aan in de zaal van de spiegels. Spiegels van kop tot teen, héérlijk, kies er maar één uit en ga er pal voorstaan. Je hoeft niks te doen, ik nodig je enkel uit om jezelf gewoon aan te kijken en de woorden die je hoort zijn voor jou: “Ben je tevreden met je leven? Of voel je dat je eigenlijk van richting moet veranderen of een pauze inlassen? Zit er misschien onderhuids iets wat jij met lange mouwen bedekt? Ben je goed bezig? Fantastisch! Niemand kan het doen in jouw plaats, weet dat het ieder mens gegeven is om stappen te ondernemen als je maar wil! Zelfzorg heeft in eerste instantie niks te maken met diplomas, certificaten, hoeveel overuren je wel niet presteert, hoe goed of slecht je business draait, hoe groot of klein je huis is, of je alleen bent of je leven met iemand deelt. Zelfzorg is uiteindelijk, en enkel, blij zijn met jezelf, je wortels laten groeien in een vruchtbare bodem, onkruid geen kans geven in de tuin van je gedachten, en geen angst hebben om een stapje in de wereld te zetten, ver of dichtbij. Het is het mooiste geschenk dat je jezelf,en de ander, kan geven. Het trekt je wereld open! Wat daaruit voortvloeit had je je nooit kunnen inbeelden!” Harry Jekkers zong: …”Want uiteindelijk, ‘ik hou van jou’, is niet de sleutel tot de ander, maar ‘ik hou van mij’, al klinkt het bot en slecht, want wie van zichzelf houdt die geeft pas echt iets kostbaars als ie ‘ik hou van jou’, tegen een ander zegt”. Als zelfzorg goed zit, verandert alles, heeft dit z’n invloed op alles, zie je dingen vanuit een ander perspectief. Stel jezelf eens de vraag: “wat zou ik doen als ik wist dat ik niet kon falen?”… Ja ik heb het ook twee keer moeten lezen toen ik het tegenkwam, dus: “wat zou ik  doen als ik wist dat ik niet kan falen?”… “Als je werkelijk van anderen houdt, laat ze dan hun dromen volgen” las ik in “beter zorgen voor jezelf” van Marc Buelens en Ann Vermeiren. Dit is zeer zeker waar. Ik zou daar graag het volgende aan toevoegen:   “Als je werkelijk van jezelf houdt, volg dan je dromen.” Ok, spiegeltijd is voorbij. Er is echter één ding wat ik wil benadrukken: zelfzorg met succes is geen hokus-pokus formule, en is niet iets wat als een constante aanwezig zal zijn eenmaal dat je de klik gemaakt hebt van “ja, dit is het, ik ben op dreef”. Het is als werken aan een kunstwerk dat een heel leven duurt. Soms verfijn je het, soms staat het op status-quo, soms snij of kap je weer iets te veel weg, soms valt er stof op of hang je er een laken over. Belangrijk is dat je er aan blijft werken en er op tijd en stond van op afstand naar kijkt. Dan zie je beter waar je naartoe wilt. Je bent bijna aan het einde van het museum bezoek gekomen. Vooraleer je buiten gaat passeer je door de zone van de toekomst. Het is een zone die dromen, mogelijkheden, lef en vraagtekens uitademt. Er ligt een groot boek waar plannen in opgeschreven staan en waar van tijd tot tijd verder aangeschreven wordt. Bij het buitengaan mag je de hoofdtelefoon weer inleveren. Er ligt een boek bij de deur waar je heel vrijblijvend suggesties of iets anders in mag schrijven. En je krijgt een flyer mee, om thuis tegen het prikbord te hangen of als bladwijzer te gebruiken, of whatever mee te doen: “If you don´t act on life, life will act on you.”(R. Sharma) Jan loopt naar de uitgang en kijkt in het boek waar mensen iets kunnen achterlaten en hij leest: “fantastisch wat je allemaal doet! Wat goed dat je de tijd neemt om voor jezelf te zorgen! Wat een energie straal je uit! Wat een resultaten!! Fantastisch om te zien dat het terug goed met je gaat! Weer aan het plannen? Schitterend! Wie is je gids? Petra